قدمگاه
بر فراز كوهی مشرف بر شهر قديم لار معبدی است كه مردم آن را قدمگاه می نامند . چاهی كه از صخره های سنگی تراشیده شده است محل اصلی این معبد است ، مردم محلّی در روز های دوشنبه و چهارشنبه با پیمودن شیب تند كوه خود را به قدمگاه می رسانند و با روشن كردن شمع و بستن دخیل به راز و نیاز می پردازند . آنان كه آرزویی در دل دارند خود را به سر چاه قدمگاه می رسانند و با انداختن قند به داخل آن ، پوششی بر سر كشیده و به تماشای سطح آب می نشینند و معتقدند كه در صورت برآوردن نذرشان ، تحقق آن را در سطح آب چاه مشاهده خواهند كرد . تماشای سطح آب در حالی صورت می پذیرد كه چادری بر سر و صورت فرد كشیده می شود تا در تاریكی ایجاد شده دید بهتری پیدا نماید . بناها و ساختمان های پیرامون این معبد متعلق به دورهُ ساسانی است و قدمت آن نشان از رسوخ فرهنگ پیش از اسلام دارد
